پرش به محتوا
خانه » هواپیمای ربوده‌شده را به حیفا بردیم، شهر من که سال ۱۹۴۸ از آن طرد شدیم

هواپیمای ربوده‌شده را به حیفا بردیم، شهر من که سال ۱۹۴۸ از آن طرد شدیم

شما را به تل‌آویو بردیم برای عرض‌اندام در برابر اسرائیل و نشان دادن ناتوانی آن در هنگامی که اعراب متوسل به یک استراتژی تهاجمی می‌شوند نه دفاعی.

هواپیمای ربوده‌شده را به حیفا بردیم، شهر من که سال ۱۹۴۸ از آن طرد شدیم

به گزارش همایش ncss، لیلا خالد، یکی از معروف‌ترین زنان مبارز فلسطینی است که اکنون ۸۱ سال دارد. او از ۱۵ سالگی تصمیم به پیوستن به جنبش آزادی فلسطین گرفت و سال‌ها به طور فعال به مبارزه ادامه داد. لیلا در سال ۱۹۶۹ در یکی از عملیات‌های جنبش فلسطینی، هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ را در مسیر روم به آتن ربود و آن را در دمشق فرود آورد. این اقدام با هدف جلب توجه جهانی به قضیه فلسطین صورت گرفت. این دختر مبارز فلسطین با تصویر چفیه‌ای‌ بر سر و اسلحه‌ بر دست تا سال‌ها به نماد مقاومت فلسطین تبدیل شده بود. در خردادماه ۵۸ روزنامه «بامداد» خاطرات لیلا خالد را طی چندین شماره به چاپ رساند؛ خاطراتی که لیلا خالد در آن از فلسفه مبارزه‌اش سخن گفته بود. آن‌چه در پی می‌خوانید پنجمین و آخرین بخش این خاطرات است [دو قسمت از این خاطرات را بین قسمت چهارم و آخر به خاطر کسری روزنامه پیدا نکردیم] به نقل از روزنامه یادشده به تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۵۸:

شعله‌ها از اطراف هواپیما شروع به زبانه کشیدن کردند. تقریبا ۲۰ متر از هواپیما فاصله گرفتیم. اما مسافران در این لحظه در ساختمان فرودگاه که حدود نیم مایل با هواپیما فاصله داشت بودند. آتش شعله‌ور شد و هواپیما منفجر شد و سربازان سوری دوباره آمدند و نمی‌دانستند که چه شده است. ولی وقتی خود را تسلیم کردیم و سلاح‌های‌مان را تحویل آن‌ها دادیم، دچار تعجب شدند. فیلم‌بردار مجله «الهدف» مشغول فیلم‌برداری از فرود و انفجار هواپیما بود ولی بر اثر خوشحالی فراموش کرده بود سرپوش عدسی را بردارد. میزبانان سوری ما، ما را به ساختمان فرودگاه بردند و در آن‌جا برای مسافران هواپیما مختصر سخنرانی کردم:

«خانم‌ها، آقایان، از حسن توجه و گوش فرادادن‌تان و نیز همکاری‌تان در جریان پرواز متشکرم. من کاپیتن شادیه ابوغزاله هستم. این نام واقعی من نیست. نام من خالده است. اما شادیه ابوغزاله همان دختر جاودان و زنده‌یادی است که گفته است: قهرمانان معمولا فراموش می‌شوند ولی افسانه‌ها و خاطرات آن‌ها به عنوان میراث ملت باقی می‌ماند. این چیزی است که مورخان و تحلیلگران آن را درک نمی‌کنند. جبهه خلق شادیه ابوغزاله را فراموش نخواهد کرد. همین‌طور نسل انقلابیونی که در ترسیم راه انقلاب از کمک‌های او برخوردار بودند، از یادش نخواهند برد.

دیدگاهتان را بنویسید